Het Patroon verhaalt over Frederique die na een relatie van een kwart eeuw als veertiger naïef de datingjungle betreedt. De mannen in het heden en het verleden zijn een spoor die Frederique volgt om bij haar eigen pijnen en patronen te komen. Om voor eens en altijd af te rekenen met bindings- en verlatingsangst, gaslighting, onzekerheid, trauma en andere actuele thema’s. Aan de hand van de (in Amerika zeer populaire) app ‘The Pattern’ kruisen heden en verleden elkaar om tot de kern te komen en het duiveltje uit het doosje van Pandora te laten ontsnappen. Wat volgt is dopamine, escapisme en soulsearching.

Het Patroon beschrijft zwoele nachten, lachwekkende ervaringen, pijnen en angsten en persoonlijke groei: worden wie je altijd al was, maar te lang hebt verstopt. Het is te lezen als een ‘Fifty shades of grey’ of als een persoonlijk verhaal van de veertiger die de sprong waagt. Deels autobiografisch.

Ik schreef het patroon omdat ik het gevoel had dat dit echt moest. Voor mijzelf én voor de vrouwen ‘out there’ die in een zelfde situatie zitten. Want één ding werd mij in het proces meer dan duidelijk: daten als 40-plusser is verre van makkelijk en velen worstelen met hun rugzakje, het datinglandschap van ‘nu’ en de patronen waar een ieder in zit. Mijn leven als rode draad in het boek, wat het tevens heel kwetsbaar maakt. Na jarenlang non-fictie te hebben geschreven, nu mijn eerste roman. Een stap die past bij deze fase, onverschrokken in het diepe springen en eens links te gaan waar altijd rechts werd aangehouden. Frederique heeft het niet van een vreemde :)